René van Meurs staat ineens aan de vooravond van een nieuwe fase! Met al z’n levenservaring en z’n goeie gedrag. Dan moet je er ineens echt wat van gaan maken, omdat dat nu eenmaal zo hoort. Verantwoordelijkheid nemen, dingen vinden, dat soort dingen. Maar wat als je daar misschien nog niet klaar voor bent en gewoon nog wat wil dollen en loltrappen? Moet ook gewoon kunnen, toch? 

Misschien kun je dan het beste terug naar de basis, je geboortegrond. Daar waar alles leeft, bruist, tegen sputtert en beweegt. Waar je even kunt pauzeren en je op kunt laden voor de volgende storm. Om eens kritisch te bekijken wat je gevormd heeft en hoe je het dan nu het liefste zelf zou willen doen.

Laat René er maar een avond over vertellen. Zijn eerlijke verhalen en hilarische anekdotes zitten altijd bomvol steengoede grappen. René is kwetsbaar, persoonlijk en erg grappig. Hij maakt “theater als troost in optima forma”, zoals Trouw over zijn vorige voorstelling schreef. In zijn vijfde programma zet hij deze lijn onverminderd voort. Dit belooft weer een mooie avond theater, of zoals ze in Schipluiden zeggen: “Heemaal goud joh!”